Είναι πλέον φανερό ότι το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του. Ήρθε πια ο καιρός που θα πρέπει όλοι όσοι ασχολούνται με αυτό, να πάρουν σοβαρές και ουσιαστικές αποφάσεις, που θα καθορίσουν το μέλλον του χώρου.
Η Α1 έχει αρχίσει να κουράζει όσους την παρακολουθούν. Όχι ως προς το θέαμα αλλά ως προς το ενδιαφέρον!
Όλα κρίνονται σε 2-3 παιχνίδια, στα οποία αν κάποιος έχει μια ατυχία (πχ τραυματισμός, ατυχής επιλογή ξένης κτλ) μπορεί να χάσει τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς.
Και για τον υποβιβασμό τα πράγματα είναι λίγο περίεργα… Πέφτουν 4 ομάδες, κάτι που σημαίνει ότι πιθανότατα θα υποβιβαστεί τουλάχιστον μια καλή ομάδα, η οποία λόγω προκήρυξης δεν μπορεί να κάνει αλλιώς... Στην Α2 βλέπουμε συχνά να ανεβαίνουν ομάδες από τα επαρχιακά κυρίως πρωταθλήματα, οι οποίες παρά τις φιλότιμες προσπάθειες δεν καταφέρνουν να είναι αξιόμαχες για την κατηγορία. Θυμάμαι τις προηγούμενες χρονιές να υπάρχουν ομάδες οι οποίες παρέπαιαν στην Α2, έχοντας πάρει άνετο τίτλο στο τοπικό τους πρωτάθλημα! Τεράστια η διαφορά επιπέδου και σίγουρα αυτό δεν βοηθάει στην περιβόητη ‘’ανάπτυξη του μπάσκετ στην περιφέρεια’’.
Θα ήθελα να προτείνω κάποιες λύσεις οι οποίες κατά τη γνώμη μου μπορούν να αναβαθμίσουν τα πρωταθλήματα, να τονώσουν το ενδιαφέρον του κόσμου και να φέρουν κοντά στο γυναικείο μπάσκετ χορηγούς, υποστηρικτές και γενικά ανθρώπους που θα βοηθήσουν ουσιαστικά:
1) Α1 με 12 ομάδες. Αυτό σημαίνει καλό επίπεδο, αφού οι καλές ελληνίδες θα μοιραστούν σε 12 και όχι 14 ομάδες κι έτσι τα ρόστερ θα είναι εκ των πραγμάτων πιο ισχυρά.
2) Απαραίτητα 2 ξένες στην Α1. Ξέρω ότι ίσως αυτό βρίσκει αντίθετους κάποιους, όμως πιστεύω ότι οι ξένες αναβαθμίζουν το γυναικείο μπάσκετ και σε πολλές περιπτώσεις διδάσκουν επαγγελματισμό και νοοτροπία. Και φυσικά μεγαλύτερη ευχέρεια για αλλαγές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Σπόρτιγκ πέρυσι υποβιβάστηκε ‘’άδικα’’, επειδή δεν μπορούσε να αλλάξει την τραυματισμένη Κοχ.
3) Play offs. Οι 12 ομάδες δημιουργούν ένα σύντομο πρωτάθλημα, έτσι υπάρχει χρόνος για play offs. Το αν θα είναι οι πρώτες 4 ή 8 ομάδες του πρωταθλήματος αυτό να συζητηθεί, όμως είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να μην υπάρχουν playoffs. Είμαστε η μοναδική χώρα στη Ευρώπη που παίζει ένα ξερό πρωτάθλημα και τέλος! Το ίδιο σύστημα ισχύει εδώ και δεκαετίες…
4) Τηλεοπτική κάλυψη. Ας φροντίσει η πολιτεία, μέσα από το κρατικό κανάλι να βοηθήσει το γυναικείο μπάσκετ να μπει σε κάθε ελληνικό σπίτι. Αν δεν κάνω λάθος η ομοσπονδία βόλεϊ έκανε κάτι αντίστοιχο πριν μερικά χρόνια με επιτυχία.
5) Δημιουργία δύο ομίλων Β’ Εθνικής και μιας ενιαίας Α2. Όπως ήταν παλιά και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε... Η Β’ Εθνική είναι το κατάλληλο μεταβατικό στάδιο για μια ομάδα να προσαρμοστεί και να ετοιμαστεί για τις εθνικές κατηγορίες. Είναι ‘’τιμωρία’’ για κάποιες ομάδες να παίζουν στην Α2 και να είναι σάκος του μποξ ενώ ταυτόχρονα κάποιες άλλες να είναι ισχυρές αγωνιστικά και οικονομικά , αλλά λόγω του συστήματος να μη μπορούν να προχωρήσουν (ΕΣΚΑ – ΕΣΚΑΝΑ - ΕΚΑΣΘ).
6) Δημιουργία ένωσης αποτελούμενη από τους παράγοντες των ομάδων που παίζουν Α1 και Α2. Κάτι σαν τον ΕΣΑΚΕ του ανδρικού! Από το τραπέζι των τακτικών αυτών συζητήσεων, θα βγαίνουν συμπεράσματα και θα δίνονται λύσεις σε προβλήματα που αυτή τη στιγμή αποτελούν τροχοπέδη για το γυναικείο μπάσκετ. Αυτές είναι οι πιο βασικές από μια σειρά προτάσεων που πιστεύω ότι θα μπορούσαν να αναβαθμίσουν το γυναικείο μπάσκετ σε επίπεδο πρωταθλήματος. Είναι απαραίτητο να έχουμε ελκυστικές διοργανώσεις, με ενδιαφέρον για τον κόσμο. Αυτό θα φέρει νέους ανθρώπους κοντά, οι οποίοι θα έχουν κίνητρο να βοηθήσουν.
Εύχομαι επιτέλους να κάνουμε ένα βήμα μπροστά γιατί αν μείνουμε στάσιμοι σύντομα θα αποχωρήσουν και αυτοί οι λίγοι που έχουν μείνει και προσφέρουν ουσιαστικά…
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
