Είναι Κυριακή μεσημέρι. Κάθομαι στο γραφείο μου, ανοίγω τον υπολογιστή μου,
ετοιμάζω τα χαρτιά μου και ξεκινώ να φτιάχνω τις προπονήσεις της επόμενης ημέρας.
Είναι η πρώτη φορά που νιώθω ότι δεν έχει καμία αξία αυτό που θα κάνω…
Την ιδία στιγμή που υπάρχουν νεκροί άνθρωποι, θύματα ενός παράλογου, οργανωμένου χτυπήματος. Χιλιάδες άλλοι έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες
τους και πρέπει να αρχίσουν να ζουν από το μηδέν! Εκατοντάδες οικογένειες γονάτισαν
και μάλλον θα αργήσουν πολύ να ξανασταθούν όρθιες…
Το αστείο είναι ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι που για να πειστούν ότι πρόκειται για εμπρησμούς χρειάζονται να έχουν στα χέρια τους «αποδείξεις».
Επιτέλους, μπορούμε να ξυπνήσουμε? Μπορούμε να προστατέψουμε τη χώρα μας, την ιστορία μας, τη γλώσσα μας, την κουλτούρα μας και τελικά την ίδια την ύπαρξή μας. Η Ελλάδα απειλείται από παντού κι εμείς ψάχνουμε για αποδείξεις? Να τις βράσω τις αποδείξεις, οι ενδείξεις αρκούν!
Μας καταστρέφουν την γλώσσα, μας κλέβουν τα αρχαία, ασελγούν πάνω στην ιστορία μας, υποβαθμίζουν την παιδεία μας κι εμείς απλά παρακολουθούμε…
Μας χτυπούν χωρίς οίκτο, θέλοντας να μας εξαφανίσουν ηθικά και υλικά.
Η Ελλάδα κλαίει και θα κλαίει για πολύ καιρό ακόμα, όμως κάπως πρέπει να αντιδράσουμε, κάπως πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να μας ξεφτιλίζουν έτσι!
Προσωπικά πιστεύω ότι μόνον ένας τρόπος υπάρχει για να σταθούμε όρθιοι σε αυτό τον ύπουλο πόλεμο: Να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε για τη χώρα μας και την αληθινή της ιστορία, να την αγαπήσουμε εμείς οι ίδιοι κι έτσι θα την προστατέψουμε καλύτερα και αποτελεσματικότερα.
Αν συμβεί αυτό, θα είναι για μας αυτονόητο να προσφέρουμε εθελοντική εργασία σε διάφορες υπηρεσίες πχ αναδάσωση, πυρόσβεση κτλ, θα θεωρούμε υποχρέωση μας να βοηθήσουμε τους πυροπαθείς άστεγους και φυσικά θα είμαστε εμείς οι πιο καλοί και ουσιαστικοί φύλακες της πατρίδας μας.
Η Ελλάδα αξίζει πολλά, αλλά εμείς οι ίδιοι βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας και δίνουμε το δικαίωμα στους άλλους, να μας υποβαθμίζουν και να μας καταστρέφουν, όπως γίνεται τώρα. Εύχομαι αυτή η τραγωδία να δώσει τουλάχιστον σε κάποιους το κίνητρο να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πουν:
Το αστείο είναι ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι που για να πειστούν ότι πρόκειται για εμπρησμούς χρειάζονται να έχουν στα χέρια τους «αποδείξεις».
Επιτέλους, μπορούμε να ξυπνήσουμε? Μπορούμε να προστατέψουμε τη χώρα μας, την ιστορία μας, τη γλώσσα μας, την κουλτούρα μας και τελικά την ίδια την ύπαρξή μας. Η Ελλάδα απειλείται από παντού κι εμείς ψάχνουμε για αποδείξεις? Να τις βράσω τις αποδείξεις, οι ενδείξεις αρκούν!
Μας καταστρέφουν την γλώσσα, μας κλέβουν τα αρχαία, ασελγούν πάνω στην ιστορία μας, υποβαθμίζουν την παιδεία μας κι εμείς απλά παρακολουθούμε…
Μας χτυπούν χωρίς οίκτο, θέλοντας να μας εξαφανίσουν ηθικά και υλικά.
Η Ελλάδα κλαίει και θα κλαίει για πολύ καιρό ακόμα, όμως κάπως πρέπει να αντιδράσουμε, κάπως πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να μας ξεφτιλίζουν έτσι!
Προσωπικά πιστεύω ότι μόνον ένας τρόπος υπάρχει για να σταθούμε όρθιοι σε αυτό τον ύπουλο πόλεμο: Να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε για τη χώρα μας και την αληθινή της ιστορία, να την αγαπήσουμε εμείς οι ίδιοι κι έτσι θα την προστατέψουμε καλύτερα και αποτελεσματικότερα.
Αν συμβεί αυτό, θα είναι για μας αυτονόητο να προσφέρουμε εθελοντική εργασία σε διάφορες υπηρεσίες πχ αναδάσωση, πυρόσβεση κτλ, θα θεωρούμε υποχρέωση μας να βοηθήσουμε τους πυροπαθείς άστεγους και φυσικά θα είμαστε εμείς οι πιο καλοί και ουσιαστικοί φύλακες της πατρίδας μας.
Η Ελλάδα αξίζει πολλά, αλλά εμείς οι ίδιοι βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας και δίνουμε το δικαίωμα στους άλλους, να μας υποβαθμίζουν και να μας καταστρέφουν, όπως γίνεται τώρα. Εύχομαι αυτή η τραγωδία να δώσει τουλάχιστον σε κάποιους το κίνητρο να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πουν:
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Μάριος Δεσποτάκης
Basketball Coach
