Κάτι παραπάνω από μια νίκη….

25-2-2023
ΑΝΑΛΥΣΕ ΤΟ


Γράφει η Ελένη Καλαϊτζάκη

Οι 12 παίκτες της εθνικής, μάλλον δύσκολα έχουν καταλάβει τι πρόσφεραν στον κόσμο που βρέθηκε εχθές στο γήπεδο και ειδικά στα μικρά παιδιά. Σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε αρχικά χαμένο, άνευ βαθμολογικής σημασίας, περίμενες μετά τα πρώτα 15 λεπτά να περάσεις στην συνέχεια μια βαρετή βραδιά… Ακούγοντας μάλιστα  δεξιά και αριστερά συζητήσεις του τύπου’’ τι είναι αυτοί οι παίκτες, δεν θυμίζουν παίκτες επιπέδου εθνικής’’ κ.α. σχετικά σχόλια.

Τα μικρά παιδιά όμως και ενώ η διαφορά ήταν σταθερά στους 10 πόντους , φορώντας τα άσπρα μπλουζάκια τους και κρατώντας ελληνικές σημαίες , δεν έπαψαν στιγμή να τσιρίζουν κυριολεκτικά και να υποστηρίζουν την ομάδα μας, λες και παίζαμε τελικό παγκοσμίου πρωταθλήματος! Προφανώς κάτι ήξεραν από εμάς παραπάνω,  που οι περισσότεροι είχαμε ξαπλώσει στη καρέκλα μας, περιμένοντας αγόγγυστα  το τέλος.


Και εκεί ξαφνικά λίγο πριν την λήξη, μίλησε απίστευτα η ελληνική ψυχή των αθλητών μας. Σας να τους άγγιξε ξαφνικά ένα μαγικό ραβδάκι, άρχισαν να πολεμούν με νύχια και με δόντια, να δείχνουν αποφασισμένοι για την νίκη, με τον παλμό του γηπέδου να ανεβαίνει ακόμα πιο δυνατά.
Τώρα τα μικρά παιδιά, ακόμα και άτομα σε αναπηρικές καρέκλες, κρέμονταν κυριολεκτικά από τα κάγκελα, προσπαθώντας να βοηθήσουν με την σειρά τους ακόμα παραπάνω. Έχουν ξυπνήσει πια και όλοι οι ενήλικοι…  μέχρι και περασμένης ηλικίας και ένα γήπεδο ολόκληρο όρθιο, δίνει τον παλμό της νίκης. Γιατί η νίκη ήρθε και από την ψυχή των μικρών παιδιών,  που δεν απογοητεύτηκαν από την αρχή και πίστεψαν περισσότερο από όλους ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε  όλους τους αθλητές και το τεχνικό επιτελείο της Εθνικής μας  φυσικά, για το μάθημα ζωής που έδωσαν στα παιδιά αυτά. Ότι ακόμα και αν σε θεωρούν μέτριο, ρεζέρβα, παίκτη και προπονητή δεύτερης κλάσης, εσύ αν το πιστέψεις μέσα σου βαθιά, μπορείς να καταφέρεις το απίστευτο.
Αυτά τα πρότυπα θέλουμε για τα παιδιά μας και όχι youtubers και influensers, ή όπως αλλιώς του λένε….

Είμαι σίγουρη ότι το βράδυ τα παιδιά, μόλις ξαπλώσουν στο κρεβάτι τους, θα ονειρευτούν πως θα ήταν να φτάσουν μια μέρα να παίζουν σε ένα κατάμεστο γήπεδο και οι ίδιοι και ακόμα καλύτερα με το εθνόσημο στο στήθος.
Και όλοι οι γονείς που συνόδεψαν τα παιδιά τους σήμερα, κατάλαβαν καλά,  όλα αυτά που μπορεί να τους προσφέρει ο αθλητισμός στην ζωή τους και ειδικά ένα ομαδικό άθλημα.

Κάποιοι Ρογκαβόπουλοι, Μωραίτες, που μέχρι χθες πολλοί δεν ήξεραν τα ονόματα τους, έδειξαν ότι αξίζουν πολλά για την συνέχεια και ότι το μέλλον τελικά δεν είναι τόσο δυσοίωνο όσο φανταζόμαστε. Απλά χρειάζεται υπομονή και όχι αφορισμός στην πρώτη αποτυχία.

Ας μην είμαστε πάντα  1οι και 2οι  στις διοργανώσεις. Ας έχουν όμως την ψυχή αυτών των 12 παιδιών, όποιοι και αν βρίσκονται κάθε φορά στο παρκέ.
Αυτό έχει ανάγκη να δει και να νιώσει όλος ο δύσμοιρος Ελληνισμός με αυτά που τραβάει..
Αρκεί να μην έχουμε κοντή μνήμη και να είμαστε πάντα δίπλα σε όποιον φοράει την φανέλα της εθνικής σε ατομικό και ομαδικό άθλημα. Όχι μόνο στις πρωτιές αλλά και στην χειρότερη αποτυχία.


Ελένη Καλαϊτζάκη
Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής
Ομοσπονδιακή Προπονήτρια Καλαθοσφαίρισης