Αυτές τις μέρες η ΕΟΚ διεξάγει συζητήσεις για να βρει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας. Οι ομάδες της Α1 θα καταθέσουν τις απόψεις τους και η Ομοσπονδία θα κληθεί να πάρει σημαντικές αποφάσεις για της επόμενη μέρα…
Αρχικά πιστεύω ότι η ΕΟΚ θα πρέπει να μελετήσει τις απόψεις όχι μόνο της Α1 αλλά και όλων όσων έχουν κάτι να πουν για το θέμα. Θα ήταν πολύ έξυπνο να ορίσει μία προθεσμία στην οποία όποιος θα ήθελε να καταθέσει προτάσεις θα μπορούσε να το κάνει, εγγράφως και επώνυμα. Φυσικά αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη επιτροπής που θα μελετούσε τις προτάσεις, κάτι που δεν ξέρω αν υπάρχει στη παρούσα φάση στην Ομοσπονδία μας.
Από την πλευρά μου πάντως θα αναφέρω κάποιες σκέψεις, οι οποίες ίσως θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το γυναικείο μπάσκετ βρίσκεται πια ένα βήμα πριν το γκρεμό! Εδώ και χρόνια υπήρχαν οι ενδείξεις γι αυτή την εξέλιξη, όμως κανείς δεν έκανε κάτι για να σώσει τη κατάσταση. Οι περισσότεροι έμεναν στις μεμονομένες επιτυχίες της ομάδας τους και όχι στην ουσία του προβλήματος το οποίο ολοένα και μεγάλωνε…
Οι περισσότερες ομάδες στην Α1 αδυνατούν πλέον να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Παίκτριες, προπονητές, προμηθευτές και ένα σωρό άλλοι άνθρωποι είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες! Οι ευσυνείδητοι παράγοντες προσπαθούν με νύχια και με δόντια να περισώσουν ότι μπορούν. Κάποιοι άλλοι απλά έχουν εξαφανιστεί για να αποφύγουν τις όποιες αντιπαραθέσεις. Η ουσία πάντως είναι ότι η Α1 έχει ήδη καταρρεύσει στη μορφή τουλάχιστον που λειτουργεί μέχρι σήμερα. Κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα πολύ γρήγορα! Πως μπορεί το γυναικείο μπάσκετ να επιστρέψει και να λειτουργήσει με υγεία και προοπτική;
Σίγουρα χρειάζεται εξυγίανση σε όλα τα επίπεδά του, ώστε να προχωρήσει μπροστά έχοντας απεμπλακεί από τις νοοτροπίες του παρελθόντος. Άνθρωποι και καταστάσεις που συνέβαλαν στη τελμάτωση του χώρου πρέπει να απομακρυνθούν και στη θέση τους να μπουν όσοι έχουν όρεξη να δουλέψουν σκληρά, θυσιάζοντας κάποιες φορές και το προσωπικό τους συμφέρον. Αυτό δεν θα γίνει φυσικά σε μια μέρα, αλλά σε βάθος χρόνου, αρκεί να υπάρχει διάθεση, υπομονή και τιμιότητα από αυτούς που θα είναι μπροστάρηδες σε μια τέτοια προσπάθεια.
Η παρουσία 2 ξένων παικτριών δεν εξυπηρετεί πλέον σε κάτι. Σχεδόν κανείς δεν μπορεί να τις πληρώσει, με αποτέλεσμα να φεύγουν στη μέση της χρονιάς, να αλλοιώνονται τα πρωταθλήματα και τελικά να χάνεται η αξιοπιστία και να υποβαθμίζεται ο χώρος. Η επιστροφή στο καθεστώς της μίας ξένης είναι επιτακτική ανάγκη! Ίσως μάλιστα και ένα πρωτάθλημα χωρίς καθόλου ξένη να είναι απαραίτητο για 2-3 χρόνια, μέχρι να ανασάνουν τα σωματεία, ειδικά τώρα, με της παρούσες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Πρέπει όλοι να σκεφτούν το γενικό καλό και όχι το συμφέρον μιας ομάδας. Το παράδειγμα του Αθηναϊκού είναι χαρακτηριστικό, ο οποίος αν μη τι άλλο έχει τιμήσει στο μέγιστο το ελληνικό γυναικείο στο εξωτερικό, χωρίς ωστόσο να αντιπροσωπεύει το πραγματικό γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας, όπου η πραγματικότητα είναι τραγική…
Επόμενο βήμα η επένδυση στις ελληνίδες παίκτριες με πιο επίσημη μορφή. Για παράδειγμα η αναγκαστική παρουσία στη 12άδα 3-4 παικτριών κάτω των 20 θα ήταν πολύ καλό μέτρο για την προώθηση νέων αθλητριών, οι οποίες σήμερα κάθονται στην εξέδρα ή επιλέγουν μικρότερες κατηγορίες για να παίξουν. Σίγουρα το επίπεδο θα είναι πιο χαμηλό τα πρώτα χρόνια, αλλά και τι έγινε; Μήπως αυτή τη στιγμή το επίπεδο είναι υψηλό; Τουλάχιστον θα υπάρχει η προοπτική για μια καλύτερη επόμενη μέρα, αρκεί φυσικά παίκτριες, προπονητές και παράγοντες να είναι αποφασισμένοι να δουλέψουν!
Η άμεση μείωση των μπάτζετ, που έτσι κι αλλιώς δεν τηρούνται, είναι ένα σοβαρό βήμα. Πρέπει να γίνει όμως από όλους και με τιμιότητα. Σήμερα αν κάποιος είναι τίμιος το πιθανότερο είναι να το πληρώσει αγωνιστικά... Ο λόγος; Απλός:
Κάποιοι θα υποσχεθούν στις παίκτριες πρώτης διαλογής χρήματα τα οποία ο τίμιος δεν μπορεί να δώσει. Έτσι οι παίκτριες θα πάνε εκεί. Ο τίμιος θα έχει πιο αδύναμη ομάδα και ενώ αυτός που υποσχέθηκε δεν θα πληρώσει, όμως θα έχει καλές παίκτριες για αρκετό διάστημα μέσα στη χρονιά… Έτσι ο τίμιος ή φεύγει από το χώρο ή την επόμενη χρονιά γίνεται κι αυτός ψεύτης για να κάνει τη δουλειά του…
Το χαμηλό μπάτζετ είναι το αυτονόητο πια. Το γυναικείο μπάσκετ είναι ερασιτεχνικό. Δεν μπορεί να συντηρεί επαγγελματίες παίκτριες. Δεν έχει ούτε την υποδομή ούτε το μηχανισμό να το κάνει αυτό. Για να ήταν επαγγελματικό θα έπρεπε να είναι ανταποδοτικό οικονομικά. Και στην Ελλάδα το γυναικείο μπάσκετ δεν είναι! Εδώ ο Αθηναϊκός πήρε ευρωπαϊκό τίτλο και ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτό! Εδώ η Εθνική μας ομάδα εντυπωσίαζε στο ευρωμπάσκετ και λίγοι ήξεραν ότι γίνεται ευρωμπάσκετ γυναικών! Τραγικό… Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα. Ας ρωτήσει κάποιος τα κορίτσια που βρίσκονται στο εξωτερικό τι σημαίνει ανταποδοτικότητα στο μπάσκετ! Ας ρωτήσει τον Τζώρτζη πως προβάλουν το γυναικείο μπάσκετ στη γειτονική Τουρκία!
Η προβολή λοιπόν είναι ένα ακόμα πολύ σοβαρό και απαραίτητο βήμα. Το έχουμε ξαναπεί. Συνεχόμενη προβολή, με κάθε τρόπο, μέχρι το γυναικείο μπάσκετ να μπει στη ψυχή του έλληνα. Θέλει χρόνο. Δυστυχώς χάσαμε σοβαρές ευκαιρίες με τον Αθηναϊκό και την Εθνική. Ευκαιρίες που ίσως δεν ξαναέρθουν…Τα ΜΜΕ που θα μπουν μπροστά θα πρέπει να ξέρουν ότι στην αρχή δεν θα έχουν όφελος. Εκεί η πολιτεία θα πρέπει να στηρίξει. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει η κατάσταση και κάποτε να έχουμε ανάπτυξη. Αλλιώς μη ζητάμε κάτι που δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν έχουμε κουραστεί τόσα χρόνια να τρωγόμαστε για χρήματα που συμφωνήσαμε και δεν πήραμε; Ας τελειώνει αυτό πια!
Οι υποδομές είναι η επόμενη μέρα των σωματείων. Πρέπει τα σωματεία να καταλάβουν την αναγκαιότητα της οργάνωσης των υποδομών τους σε όλα τα επίπεδα. Καλοί προπονητές, νοικοκυρεμένες εγκαταστάσεις, σοβαρή γραμματειακή υποστήριξη και φυσικά ελκυστική προβολή των υπηρεσιών που θα προσφέρουν. Αυτό θα έχει δύο πολύ σημαντικά οφέλη. Πρώτον, η οικονομική ενίσχυση ίσως και αυτάρκεια του σωματείου και δεύτερον, η παραγωγή παικτριών για την πρώτη ομάδα και για το μπάσκετ γενικότερα! Οι ομάδες με δυνατές υποδομές δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Θα έχουν διαχρονική αξία και σίγουρα θα αντέχουν πολύ περισσότερο στις δυσκολίες που θα προκύπτουν.
Οι χορηγοί πλέον είναι είδος προς εξαφάνιση. Πάντα πίστευα ότι είναι καλύτερα να έχεις 100 φίλους της ομάδας που να προσφέρουν από 100 ευρώ το μήνα παρά να έχεις έναν φίλο που να προσφέρει 10000. Ο λόγος είναι αυτονόητος. Αυτό είναι το μόνο χορηγικό μοντέλο που μπορεί να λειτουργήσει στις μέρες μας με διάρκεια. Χρειάζεται πολύ τρέξιμο, σίγουρα το ‘’χτίσιμό ‘’ του θέλει χρόνο, όμως η επιτυχία του είναι εγγυημένη! Και το βασικότερο, το σωματείο δεν θα εξαρτάται από τη διάθεση κανενός, ο οποίος μπορεί ένα ωραίο πρωί να διαλύσει τα πάντα… Στους φίλους της ομάδας θα συμπεριλάβουμε και την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία εφόσον έχει τη διάθεση να προσφέρει, θα μπορεί να καλύψει σημαντικές ανάγκες της ομάδας.
Κλείνοντας θα αναφέρω την πρόθεση της ΕΟΚ να αλλάξει τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος της Α1. Σίγουρα ένα πρωτάθλημα με λιγότερες μετακινήσεις θα βοηθήσει τα σωματεία, όμως θα πρέπει να προσέξουμε να μην δημιουργήσουμε ένα πρωτάθλημα ‘’έκτρωμα’’. Η Α1 είναι η κορυφή της πυραμίδας και εκεί θα πρέπει να αξίζει κάποιος για να βρίσκεται, ειδικά μάλιστα αν πληρεί τις προϋποθέσεις που αναφέραμε παραπάνω και φυσικά όλες εκείνες που λογικά θα συμφωνηθούν από την ΕΟΚ.
Εύχομαι πραγματικά η επόμενη μέρα του γυναικείου μπάσκετ να είναι αυτή που του αξίζει, γιατί όπως έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, είναι ένας χώρος με τεράστια δυναμική, αρκεί κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του!
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
Αρχικά πιστεύω ότι η ΕΟΚ θα πρέπει να μελετήσει τις απόψεις όχι μόνο της Α1 αλλά και όλων όσων έχουν κάτι να πουν για το θέμα. Θα ήταν πολύ έξυπνο να ορίσει μία προθεσμία στην οποία όποιος θα ήθελε να καταθέσει προτάσεις θα μπορούσε να το κάνει, εγγράφως και επώνυμα. Φυσικά αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη επιτροπής που θα μελετούσε τις προτάσεις, κάτι που δεν ξέρω αν υπάρχει στη παρούσα φάση στην Ομοσπονδία μας.
Από την πλευρά μου πάντως θα αναφέρω κάποιες σκέψεις, οι οποίες ίσως θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το γυναικείο μπάσκετ βρίσκεται πια ένα βήμα πριν το γκρεμό! Εδώ και χρόνια υπήρχαν οι ενδείξεις γι αυτή την εξέλιξη, όμως κανείς δεν έκανε κάτι για να σώσει τη κατάσταση. Οι περισσότεροι έμεναν στις μεμονομένες επιτυχίες της ομάδας τους και όχι στην ουσία του προβλήματος το οποίο ολοένα και μεγάλωνε…
Οι περισσότερες ομάδες στην Α1 αδυνατούν πλέον να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Παίκτριες, προπονητές, προμηθευτές και ένα σωρό άλλοι άνθρωποι είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες! Οι ευσυνείδητοι παράγοντες προσπαθούν με νύχια και με δόντια να περισώσουν ότι μπορούν. Κάποιοι άλλοι απλά έχουν εξαφανιστεί για να αποφύγουν τις όποιες αντιπαραθέσεις. Η ουσία πάντως είναι ότι η Α1 έχει ήδη καταρρεύσει στη μορφή τουλάχιστον που λειτουργεί μέχρι σήμερα. Κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα πολύ γρήγορα! Πως μπορεί το γυναικείο μπάσκετ να επιστρέψει και να λειτουργήσει με υγεία και προοπτική;
Σίγουρα χρειάζεται εξυγίανση σε όλα τα επίπεδά του, ώστε να προχωρήσει μπροστά έχοντας απεμπλακεί από τις νοοτροπίες του παρελθόντος. Άνθρωποι και καταστάσεις που συνέβαλαν στη τελμάτωση του χώρου πρέπει να απομακρυνθούν και στη θέση τους να μπουν όσοι έχουν όρεξη να δουλέψουν σκληρά, θυσιάζοντας κάποιες φορές και το προσωπικό τους συμφέρον. Αυτό δεν θα γίνει φυσικά σε μια μέρα, αλλά σε βάθος χρόνου, αρκεί να υπάρχει διάθεση, υπομονή και τιμιότητα από αυτούς που θα είναι μπροστάρηδες σε μια τέτοια προσπάθεια.
Η παρουσία 2 ξένων παικτριών δεν εξυπηρετεί πλέον σε κάτι. Σχεδόν κανείς δεν μπορεί να τις πληρώσει, με αποτέλεσμα να φεύγουν στη μέση της χρονιάς, να αλλοιώνονται τα πρωταθλήματα και τελικά να χάνεται η αξιοπιστία και να υποβαθμίζεται ο χώρος. Η επιστροφή στο καθεστώς της μίας ξένης είναι επιτακτική ανάγκη! Ίσως μάλιστα και ένα πρωτάθλημα χωρίς καθόλου ξένη να είναι απαραίτητο για 2-3 χρόνια, μέχρι να ανασάνουν τα σωματεία, ειδικά τώρα, με της παρούσες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Πρέπει όλοι να σκεφτούν το γενικό καλό και όχι το συμφέρον μιας ομάδας. Το παράδειγμα του Αθηναϊκού είναι χαρακτηριστικό, ο οποίος αν μη τι άλλο έχει τιμήσει στο μέγιστο το ελληνικό γυναικείο στο εξωτερικό, χωρίς ωστόσο να αντιπροσωπεύει το πραγματικό γυναικείο μπάσκετ στη χώρα μας, όπου η πραγματικότητα είναι τραγική…
Επόμενο βήμα η επένδυση στις ελληνίδες παίκτριες με πιο επίσημη μορφή. Για παράδειγμα η αναγκαστική παρουσία στη 12άδα 3-4 παικτριών κάτω των 20 θα ήταν πολύ καλό μέτρο για την προώθηση νέων αθλητριών, οι οποίες σήμερα κάθονται στην εξέδρα ή επιλέγουν μικρότερες κατηγορίες για να παίξουν. Σίγουρα το επίπεδο θα είναι πιο χαμηλό τα πρώτα χρόνια, αλλά και τι έγινε; Μήπως αυτή τη στιγμή το επίπεδο είναι υψηλό; Τουλάχιστον θα υπάρχει η προοπτική για μια καλύτερη επόμενη μέρα, αρκεί φυσικά παίκτριες, προπονητές και παράγοντες να είναι αποφασισμένοι να δουλέψουν!
Η άμεση μείωση των μπάτζετ, που έτσι κι αλλιώς δεν τηρούνται, είναι ένα σοβαρό βήμα. Πρέπει να γίνει όμως από όλους και με τιμιότητα. Σήμερα αν κάποιος είναι τίμιος το πιθανότερο είναι να το πληρώσει αγωνιστικά... Ο λόγος; Απλός:
Κάποιοι θα υποσχεθούν στις παίκτριες πρώτης διαλογής χρήματα τα οποία ο τίμιος δεν μπορεί να δώσει. Έτσι οι παίκτριες θα πάνε εκεί. Ο τίμιος θα έχει πιο αδύναμη ομάδα και ενώ αυτός που υποσχέθηκε δεν θα πληρώσει, όμως θα έχει καλές παίκτριες για αρκετό διάστημα μέσα στη χρονιά… Έτσι ο τίμιος ή φεύγει από το χώρο ή την επόμενη χρονιά γίνεται κι αυτός ψεύτης για να κάνει τη δουλειά του…
Το χαμηλό μπάτζετ είναι το αυτονόητο πια. Το γυναικείο μπάσκετ είναι ερασιτεχνικό. Δεν μπορεί να συντηρεί επαγγελματίες παίκτριες. Δεν έχει ούτε την υποδομή ούτε το μηχανισμό να το κάνει αυτό. Για να ήταν επαγγελματικό θα έπρεπε να είναι ανταποδοτικό οικονομικά. Και στην Ελλάδα το γυναικείο μπάσκετ δεν είναι! Εδώ ο Αθηναϊκός πήρε ευρωπαϊκό τίτλο και ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτό! Εδώ η Εθνική μας ομάδα εντυπωσίαζε στο ευρωμπάσκετ και λίγοι ήξεραν ότι γίνεται ευρωμπάσκετ γυναικών! Τραγικό… Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα. Ας ρωτήσει κάποιος τα κορίτσια που βρίσκονται στο εξωτερικό τι σημαίνει ανταποδοτικότητα στο μπάσκετ! Ας ρωτήσει τον Τζώρτζη πως προβάλουν το γυναικείο μπάσκετ στη γειτονική Τουρκία!
Η προβολή λοιπόν είναι ένα ακόμα πολύ σοβαρό και απαραίτητο βήμα. Το έχουμε ξαναπεί. Συνεχόμενη προβολή, με κάθε τρόπο, μέχρι το γυναικείο μπάσκετ να μπει στη ψυχή του έλληνα. Θέλει χρόνο. Δυστυχώς χάσαμε σοβαρές ευκαιρίες με τον Αθηναϊκό και την Εθνική. Ευκαιρίες που ίσως δεν ξαναέρθουν…Τα ΜΜΕ που θα μπουν μπροστά θα πρέπει να ξέρουν ότι στην αρχή δεν θα έχουν όφελος. Εκεί η πολιτεία θα πρέπει να στηρίξει. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει η κατάσταση και κάποτε να έχουμε ανάπτυξη. Αλλιώς μη ζητάμε κάτι που δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν έχουμε κουραστεί τόσα χρόνια να τρωγόμαστε για χρήματα που συμφωνήσαμε και δεν πήραμε; Ας τελειώνει αυτό πια!
Οι υποδομές είναι η επόμενη μέρα των σωματείων. Πρέπει τα σωματεία να καταλάβουν την αναγκαιότητα της οργάνωσης των υποδομών τους σε όλα τα επίπεδα. Καλοί προπονητές, νοικοκυρεμένες εγκαταστάσεις, σοβαρή γραμματειακή υποστήριξη και φυσικά ελκυστική προβολή των υπηρεσιών που θα προσφέρουν. Αυτό θα έχει δύο πολύ σημαντικά οφέλη. Πρώτον, η οικονομική ενίσχυση ίσως και αυτάρκεια του σωματείου και δεύτερον, η παραγωγή παικτριών για την πρώτη ομάδα και για το μπάσκετ γενικότερα! Οι ομάδες με δυνατές υποδομές δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Θα έχουν διαχρονική αξία και σίγουρα θα αντέχουν πολύ περισσότερο στις δυσκολίες που θα προκύπτουν.
Οι χορηγοί πλέον είναι είδος προς εξαφάνιση. Πάντα πίστευα ότι είναι καλύτερα να έχεις 100 φίλους της ομάδας που να προσφέρουν από 100 ευρώ το μήνα παρά να έχεις έναν φίλο που να προσφέρει 10000. Ο λόγος είναι αυτονόητος. Αυτό είναι το μόνο χορηγικό μοντέλο που μπορεί να λειτουργήσει στις μέρες μας με διάρκεια. Χρειάζεται πολύ τρέξιμο, σίγουρα το ‘’χτίσιμό ‘’ του θέλει χρόνο, όμως η επιτυχία του είναι εγγυημένη! Και το βασικότερο, το σωματείο δεν θα εξαρτάται από τη διάθεση κανενός, ο οποίος μπορεί ένα ωραίο πρωί να διαλύσει τα πάντα… Στους φίλους της ομάδας θα συμπεριλάβουμε και την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία εφόσον έχει τη διάθεση να προσφέρει, θα μπορεί να καλύψει σημαντικές ανάγκες της ομάδας.
Κλείνοντας θα αναφέρω την πρόθεση της ΕΟΚ να αλλάξει τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος της Α1. Σίγουρα ένα πρωτάθλημα με λιγότερες μετακινήσεις θα βοηθήσει τα σωματεία, όμως θα πρέπει να προσέξουμε να μην δημιουργήσουμε ένα πρωτάθλημα ‘’έκτρωμα’’. Η Α1 είναι η κορυφή της πυραμίδας και εκεί θα πρέπει να αξίζει κάποιος για να βρίσκεται, ειδικά μάλιστα αν πληρεί τις προϋποθέσεις που αναφέραμε παραπάνω και φυσικά όλες εκείνες που λογικά θα συμφωνηθούν από την ΕΟΚ.
Εύχομαι πραγματικά η επόμενη μέρα του γυναικείου μπάσκετ να είναι αυτή που του αξίζει, γιατί όπως έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, είναι ένας χώρος με τεράστια δυναμική, αρκεί κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του!
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach