Με
μεγάλη ικανοποίηση διάβασα στο basketblog.gr, το
άρθρο του κ. Κογκαλίδη με τίτλο «Χρησιμοποιημένα προφυλακτικά». Επιτέλους
βρέθηκε κάποιος από αυτούς που κρατούν τη δημοσιογραφική πένα στα χέρια τους,
να θέσει δημόσια το τεράστιο πρόβλημα που αφορά στη σχέση Σωματείο-Προπονητής!
Ο δημοσιογράφος κάνει λόγο για τις επιπτώσεις που έχει ένα σωματείο, όταν δεν
συμβάλλεται εγγράφως με τον προπονητή που έχει προσλάβει. Με απόλυτη
ακρίβεια και ανάλυση, βλέπουμε τι θα έπρεπε να συμβαίνει στους συλλόγους που δεν τηρούν τον σχετικό νόμο.
Εγώ,
μέσα από το βήμα που μου δίνει το προσωπικό μου site, θα ασχοληθώ με το θέμα της επαγγελματικής
κατοχύρωσης του προπονητή, η οποία είναι ανύπαρκτη χωρίς κανείς να κάνει κάτι
ουσιαστικό γι αυτό! Την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουμε εμείς οι ίδιοι οι προπονητές,
οι οποίοι δεν αξιοποιούμε όπως πρέπει το συνδικαλιστικό μας όργανο, τον ΣΕΠΚ,
του οποίου έχω την τιμή να είμαι μέλος εδώ αρκετά χρόνια. Επίσης θα αναφερθώ σε
κάποια σημεία του Κανονισμού Προπονητών που
θεωρώ ότι πρέπει να επανεξεταστούν.
Θα θέσω λοιπόν μερικά ερωτήματα που με έχουν προβληματίσει πολύ έντονα και δυστυχώς δεν φαίνεται να προσπαθεί κάποιος να τα λύσει:
Ερώτημα 1ο. Τι έχουμε κάνει σαν ΣΕΠΚ για τα υποχρεωτικά συμβόλαια των προπονητών? ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! Το ότι μπήκε στην νομοθεσία δεν ήταν σπουδαίο κατόρθωμα, ήταν απλά το αυτονόητο! Το θέμα είναι να ελέγχουμε αν εφαρμόζεται ο νόμος και να πιέζουμε με τον τρόπο μας ώστε να εφαρμοστεί. Η πραγματικότητα είναι η εξής: Τα 2/3 των προπονητών δουλεύουν στις ομάδες χωρίς καμία κατοχύρωση, χωρίς συμβόλαια και χωρίς καμία ασφάλεια. Οι ομάδες δεν δέχονται τα συμβόλαια και οι προπονητές προκειμένου να πάρουν τη δουλειά για να ζήσουν την οικογένεια τους, συμβιβάζονται. Αν κάποιος προπονητής απαιτήσει συμβόλαιο, τη δουλειά θα τη πάρει «ο άλλος» που δεν θα ζητήσει κάτι τέτοιο! Αυτή είναι η αλήθεια και το ξέρουμε όλοι, αφού όλοι μας δουλεύουμε χωρίς συμβόλαιο τις περισσότερες φορές…
Επειδή καλό είναι να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοικτά για να μαθαίνουμε από τους γύρω μας, θα αναφέρω το πολύ καλό «κόλπο» του συνδέσμου προπονητών ποδοσφαίρου, που έτσι καταφέρνει να κατοχυρώνει τις συμφωνίες των μελών του: Ο προπονητής, για να πάρει την ετήσια ταυτότητά του ώστε να μπορεί να κοουτσάρει, θα πρέπει πρώτα να καταθέσει το συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα του και φυσικά να έχει πληρώσει τις συνδρομές του. ΠΑΝΕΞΥΠΝΟ! Με μια τόσο απλή κίνηση αναγκάζονται τα σωματεία να έχουν συμβόλαια στους προπονητές τους κι έτσι ο προπονητής δουλεύει ξέροντας ότι θα πάρει τουλάχιστον τα δεδουλευμένα χρήματά του κι επίσης ότι θα αποζημιωθεί σε περίπτωση απόλυσης. Τώρα, αν κάποιος θέλει να δηλώνει λιγότερα χρήματα από αυτά που στην πραγματικότητα παίρνει, θα είναι και ο μοναδικός υπεύθυνος για ότι του συμβεί… Προτείνω λοιπόν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΥΜΒΟΛΑΙΩΝ για την απόκτηση της ετήσιας ταυτότητας και απορώ γιατί δεν το έχουμε κάνει μέχρι τώρα…
Ερώτημα 2ο: Ο Κανονισμός Προπονητών απαγορεύει στον προπονητή να εργάζεται σε δύο ή και παραπάνω ομάδες ταυτόχρονα, ενώ παράλληλα τον θεωρεί επαγγελματία! Πως είναι δυνατόν να γίνει αυτό? Ένας προπονητής τοπικού πρωταθλήματος αμείβεται με περίπου 600 ευρώ. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να ζήσει την οικογένεια του? Σίγουρα όχι, άρα τι επαγγελματίας είναι? Θα πρέπει να βρει αλλά 600 ευρώ και ίσως ακόμα 600 για να πληρώσει το ενοίκιο του και να στείλει τα παιδιά του φροντιστήριο… Έτσι με τον κανονισμό που ισχύει, από την μία θέλουμε να χαϊδεύουμε τα αυτιά μας αυτοαποκαλώντας μας «επαγγελματίες» και από την άλλη κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας!
Επειδή πρόσφατα έκανα έναρξη επαγγέλματος στην εφορία, ενημερώθηκα από τους πλέον αρμόδιους για το θέμα, οι οποίοι μου είπαν τα εξής: όποιος προπονητής έχει κάνει έναρξη επαγγέλματος, με βιβλία, Επαγγ. Επιμελητήριο κτλ θεωρείται ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ, άρα μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του όπου ο ίδιος επιθυμεί, κόβοντας φυσικά Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, με την ανάλογη για τον κλάδο φορολόγηση. Είναι ακριβώς η ίδια λογική με τον ηλεκτρολόγο, τον υδραυλικό ή τον ψυκτικό, οι οποίοι μπορούν να έχουν όσους πελάτες θέλουν. Πελάτες δεν μπορούν να έχουν όσοι δεν είναι εγγεγραμμένοι την εφορία, στο Επιμελητήριο κτλ και γενικά όσοι δεν είναι επίσημα και τυπικά Προπονητές - Ελεύθεροι Επαγγελματίες. Άρα γιατί να υπάρχει στον Κανονισμό μας ο περιορισμός με την απειλή μάλιστα την ανάκλησης της άδειας εργασίας? Το επάγγελμα είναι ελεύθερο, ας εργάζονται οι καλύτεροι και ας αλλάξουν δουλειά όσοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Ας υπάρχει ανταγωνισμός με την μορφή που υπάρχει σε όλα τα υπόλοιπα επαγγέλματα.
Ερώτημα 3ο: Γιατί να μην είναι υποχρεωτική η ταυτότητα προπονητή σε όλες της βαθμίδες προπονητικής? Όλοι οι προπονητές θα πρέπει να έχουν ταυτότητα προπονητή ακόμα και στους αγώνες μίνι. Αυτό είναι το σωστό για δύο λόγους:
1. Η ποιότητα δουλειάς στις υποδομές. Επαγγελματίες προπονητές στις μικρές ηλικίες και όχι παίκτες του ανδρικού για να βγάζουν ένα χαρτζιλίκι. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα όλοι, πόσο σοβαρή υπόθεση είναι η δουλειά στις υποδομές μιας ομάδας. Κάτι ξέρουν οι Γιουγκοσλάβοι και οι Αμερικάνοι που στις υποδομές τους εργάζονται (και ακριβοπληρώνονται) οι πιο αξιόλογοι προπονητές της χώρας τους κι ας μην βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας…
2. Περισσότερες κενές θέσεις εργασίας για τους επαγγελματίες προπονητές. Έτσι θα δουλέψουν αρκετοί από τους προπονητές που βρίσκονται παροπλισμένοι για διάφορους λόγους, ενώ έχουν τις δυνατότητες και τις γνώσεις να προσφέρουν πάρα πολλά!
Ερώτημα 4ο: Κανονισμός Προπονητών αλλά και ο αθλητικός νόμος απαγορεύει στους προπονητές να παίζουν μπάσκετ, την ίδια στιγμή που επιτρέπεται στους διαιτητές να παίζουν! Η άποψή μου είναι ότι μπάσκετ πρέπει να μπορεί να παίζει όποιος το επιθυμεί! Οι τοπικές κατηγορίες είναι ερασιτεχνικές, άρα μπορεί να παίξει κάποιος που θέλει να κάνει το χόμπι του και να αθληθεί. Για παράδειγμα ας πάρουμε έναν απόφοιτο των ΤΕΦΑΑ, ηλικίας 21-22 ετών. Ο νεαρός είναι μπασκετμπολίστας και παίζει το άθλημα που αγαπάει, όμως πρέπει να πιάσει δουλειά για να ζήσει κι έτσι αναλαμβάνει μια ομάδα. Πρέπει να κόψει το μπάσκετ? Δεν είναι άδικο? Αυτό δεν είναι ευνουχισμός? Οι διαιτητές έχουν περιορισμούς όπου τους επιτρέπουν να παίζουν, αρκεί να μην είναι στην ίδια κατηγορία. Ας γίνει κάτι παρόμοιο και στους προπονητές.
Τελειώνοντας θα αναφέρω ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο ΔΣ του ΣΕΠΚ, το οποίο απαρτίζεται από αξιόλογες προσωπικότητες της προπονητικής, ανθρώπους που όλοι εκτιμάμε και σεβόμαστε ιδιαίτερα. Είμαι σίγουρος ότι θα κάνουν το καλύτερο για τον έλληνα προπονητή, ο οποίος συχνά δοκιμάζεται λόγω της έλλειψης προστασίας από την μη εφαρμογή των νόμων.
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
Θα θέσω λοιπόν μερικά ερωτήματα που με έχουν προβληματίσει πολύ έντονα και δυστυχώς δεν φαίνεται να προσπαθεί κάποιος να τα λύσει:
Ερώτημα 1ο. Τι έχουμε κάνει σαν ΣΕΠΚ για τα υποχρεωτικά συμβόλαια των προπονητών? ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! Το ότι μπήκε στην νομοθεσία δεν ήταν σπουδαίο κατόρθωμα, ήταν απλά το αυτονόητο! Το θέμα είναι να ελέγχουμε αν εφαρμόζεται ο νόμος και να πιέζουμε με τον τρόπο μας ώστε να εφαρμοστεί. Η πραγματικότητα είναι η εξής: Τα 2/3 των προπονητών δουλεύουν στις ομάδες χωρίς καμία κατοχύρωση, χωρίς συμβόλαια και χωρίς καμία ασφάλεια. Οι ομάδες δεν δέχονται τα συμβόλαια και οι προπονητές προκειμένου να πάρουν τη δουλειά για να ζήσουν την οικογένεια τους, συμβιβάζονται. Αν κάποιος προπονητής απαιτήσει συμβόλαιο, τη δουλειά θα τη πάρει «ο άλλος» που δεν θα ζητήσει κάτι τέτοιο! Αυτή είναι η αλήθεια και το ξέρουμε όλοι, αφού όλοι μας δουλεύουμε χωρίς συμβόλαιο τις περισσότερες φορές…
Επειδή καλό είναι να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοικτά για να μαθαίνουμε από τους γύρω μας, θα αναφέρω το πολύ καλό «κόλπο» του συνδέσμου προπονητών ποδοσφαίρου, που έτσι καταφέρνει να κατοχυρώνει τις συμφωνίες των μελών του: Ο προπονητής, για να πάρει την ετήσια ταυτότητά του ώστε να μπορεί να κοουτσάρει, θα πρέπει πρώτα να καταθέσει το συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα του και φυσικά να έχει πληρώσει τις συνδρομές του. ΠΑΝΕΞΥΠΝΟ! Με μια τόσο απλή κίνηση αναγκάζονται τα σωματεία να έχουν συμβόλαια στους προπονητές τους κι έτσι ο προπονητής δουλεύει ξέροντας ότι θα πάρει τουλάχιστον τα δεδουλευμένα χρήματά του κι επίσης ότι θα αποζημιωθεί σε περίπτωση απόλυσης. Τώρα, αν κάποιος θέλει να δηλώνει λιγότερα χρήματα από αυτά που στην πραγματικότητα παίρνει, θα είναι και ο μοναδικός υπεύθυνος για ότι του συμβεί… Προτείνω λοιπόν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΥΜΒΟΛΑΙΩΝ για την απόκτηση της ετήσιας ταυτότητας και απορώ γιατί δεν το έχουμε κάνει μέχρι τώρα…
Ερώτημα 2ο: Ο Κανονισμός Προπονητών απαγορεύει στον προπονητή να εργάζεται σε δύο ή και παραπάνω ομάδες ταυτόχρονα, ενώ παράλληλα τον θεωρεί επαγγελματία! Πως είναι δυνατόν να γίνει αυτό? Ένας προπονητής τοπικού πρωταθλήματος αμείβεται με περίπου 600 ευρώ. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να ζήσει την οικογένεια του? Σίγουρα όχι, άρα τι επαγγελματίας είναι? Θα πρέπει να βρει αλλά 600 ευρώ και ίσως ακόμα 600 για να πληρώσει το ενοίκιο του και να στείλει τα παιδιά του φροντιστήριο… Έτσι με τον κανονισμό που ισχύει, από την μία θέλουμε να χαϊδεύουμε τα αυτιά μας αυτοαποκαλώντας μας «επαγγελματίες» και από την άλλη κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας!
Επειδή πρόσφατα έκανα έναρξη επαγγέλματος στην εφορία, ενημερώθηκα από τους πλέον αρμόδιους για το θέμα, οι οποίοι μου είπαν τα εξής: όποιος προπονητής έχει κάνει έναρξη επαγγέλματος, με βιβλία, Επαγγ. Επιμελητήριο κτλ θεωρείται ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ, άρα μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του όπου ο ίδιος επιθυμεί, κόβοντας φυσικά Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, με την ανάλογη για τον κλάδο φορολόγηση. Είναι ακριβώς η ίδια λογική με τον ηλεκτρολόγο, τον υδραυλικό ή τον ψυκτικό, οι οποίοι μπορούν να έχουν όσους πελάτες θέλουν. Πελάτες δεν μπορούν να έχουν όσοι δεν είναι εγγεγραμμένοι την εφορία, στο Επιμελητήριο κτλ και γενικά όσοι δεν είναι επίσημα και τυπικά Προπονητές - Ελεύθεροι Επαγγελματίες. Άρα γιατί να υπάρχει στον Κανονισμό μας ο περιορισμός με την απειλή μάλιστα την ανάκλησης της άδειας εργασίας? Το επάγγελμα είναι ελεύθερο, ας εργάζονται οι καλύτεροι και ας αλλάξουν δουλειά όσοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Ας υπάρχει ανταγωνισμός με την μορφή που υπάρχει σε όλα τα υπόλοιπα επαγγέλματα.
Ερώτημα 3ο: Γιατί να μην είναι υποχρεωτική η ταυτότητα προπονητή σε όλες της βαθμίδες προπονητικής? Όλοι οι προπονητές θα πρέπει να έχουν ταυτότητα προπονητή ακόμα και στους αγώνες μίνι. Αυτό είναι το σωστό για δύο λόγους:
1. Η ποιότητα δουλειάς στις υποδομές. Επαγγελματίες προπονητές στις μικρές ηλικίες και όχι παίκτες του ανδρικού για να βγάζουν ένα χαρτζιλίκι. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα όλοι, πόσο σοβαρή υπόθεση είναι η δουλειά στις υποδομές μιας ομάδας. Κάτι ξέρουν οι Γιουγκοσλάβοι και οι Αμερικάνοι που στις υποδομές τους εργάζονται (και ακριβοπληρώνονται) οι πιο αξιόλογοι προπονητές της χώρας τους κι ας μην βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας…
2. Περισσότερες κενές θέσεις εργασίας για τους επαγγελματίες προπονητές. Έτσι θα δουλέψουν αρκετοί από τους προπονητές που βρίσκονται παροπλισμένοι για διάφορους λόγους, ενώ έχουν τις δυνατότητες και τις γνώσεις να προσφέρουν πάρα πολλά!
Ερώτημα 4ο: Κανονισμός Προπονητών αλλά και ο αθλητικός νόμος απαγορεύει στους προπονητές να παίζουν μπάσκετ, την ίδια στιγμή που επιτρέπεται στους διαιτητές να παίζουν! Η άποψή μου είναι ότι μπάσκετ πρέπει να μπορεί να παίζει όποιος το επιθυμεί! Οι τοπικές κατηγορίες είναι ερασιτεχνικές, άρα μπορεί να παίξει κάποιος που θέλει να κάνει το χόμπι του και να αθληθεί. Για παράδειγμα ας πάρουμε έναν απόφοιτο των ΤΕΦΑΑ, ηλικίας 21-22 ετών. Ο νεαρός είναι μπασκετμπολίστας και παίζει το άθλημα που αγαπάει, όμως πρέπει να πιάσει δουλειά για να ζήσει κι έτσι αναλαμβάνει μια ομάδα. Πρέπει να κόψει το μπάσκετ? Δεν είναι άδικο? Αυτό δεν είναι ευνουχισμός? Οι διαιτητές έχουν περιορισμούς όπου τους επιτρέπουν να παίζουν, αρκεί να μην είναι στην ίδια κατηγορία. Ας γίνει κάτι παρόμοιο και στους προπονητές.
Τελειώνοντας θα αναφέρω ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο ΔΣ του ΣΕΠΚ, το οποίο απαρτίζεται από αξιόλογες προσωπικότητες της προπονητικής, ανθρώπους που όλοι εκτιμάμε και σεβόμαστε ιδιαίτερα. Είμαι σίγουρος ότι θα κάνουν το καλύτερο για τον έλληνα προπονητή, ο οποίος συχνά δοκιμάζεται λόγω της έλλειψης προστασίας από την μη εφαρμογή των νόμων.
Δεσποτάκης Μάριος
Basketball Coach
